Σελίδες

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Καλό ταξίδι φίλε

 Στη ζωή μου έχω φύγει 3 φορές από μέρη που πήγα να ζήσω. Μία από την Καβάλα που έφυγα όταν πήρα πτυχίο, μία από την Αθήνα όταν έφευγα για Νάξο και μία τώρα από την Νάξο. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ποτέ δεν φεύγεις όπως θέλεις, πάντα θα υπάρξει κάτι που δεν θα έχεις προβλέψει πάντα θα υπάρξει ένα άτομο που δεν βρήκες την ευκαιρία να το αποχαιρετήσεις. Έτσι θα γίνει και τώρα.
Εδώ και μήνες ένας από τους καλύτερους φίλους μου αν όχι ο καλύτερος έδινε μάχη με τον καρκίνο. Τελικά δεν τα κατάφερε και στα 28 του χρόνια έσβησε. Πάντα όταν φεύγει ένας δικός σου άνθρωπος χάνεται και ένα κομμάτι του εαυτού σου. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην μιλάς μαζί τους συνέχεια, μπορεί να κάνεις να τους δεις μήνες αλλά νιώθεις ωραία επειδή απλά υπάρχουν, επειδή ξέρεις ότι η συμβουλή που θα σου δώσουν θα είναι σωτήρια, επειδή ξέρεις ότι αν κάνεις μαλακίες θα σε μπινελικιάσουν και θα ισιώσεις, επειδή ξέρεις ότι αν έχεις τις μαύρες σου μια ρακί ή μια μπύρα είναι ένα τηλέφωνο μακρυά.
Στα 2 χρόνια που συγκατοικούσαμε ως φοιτητές ήταν ίσως τα πιο ωραία της ζωής μου. Ποτέ δεν είχαμε λεφτά, ποτέ δεν είχαμε θέρμανση, ορισμένες φορές δεν είχαμε ούτε ρεύμα. Πάντα όμως είχαμε χαμόγελο και ποτέ δεν λέγαμε δεν μπορώ. Όταν όλοι οι υπόλοιποι έτρεχαν για το οτιδήποτε εμείς ήμασταν αραχτοί με μια μπύρα στο χέρι, όταν όλοι έψαχναν να τελειώσουν μια εργασία εμείς την είχαμε ήδη κάνει. Όταν όλα πήγαιναν κατά διαόλου εμείς κάναμε χαβαλέ και γελάγαμε με την καρδιά μας. Όλοι ήξεραν ότι για ότι ήθελαν μπορούσαν να απευθυνθούν στον Μανώλη και το Λουκά.
Ακόμα και όταν μετά σαν εργαζόμενοι στην Αθήνα δεν είχαμε καθημερινή επαφή, πάντα βρίσκαμε χρόνο να κάνουμε ένα καλό ξενύχτι, πάντα κάποιος από τους παλιούς συμφοιτητές θα ήθελε να μας δει, να βγει μαζί μας για μια ρακί για να ξαναζήσουμε τα παλιά, πάντα θα μας ρώταγε "Πως στο διάολο είστε τόσο χαρούμενοι".
Πάντα τα καλοκαίρια μια βδομάδα από την άδειά μας ήταν πιασμένη για να πάμε κάπου για κάμπινγκ, ψαροντούφεκο και ανελέητο άραγμα.
Αν υπάρχει μια λέξη να περιγράψω τον Λουκά αυτή θα ήταν Φίλος. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη λέξη που να του ταιριάζει περισσότερο.
Καλό σου ταξίδι Φίλε Λουκά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου